Antonius Albertus Jozef (Anton) Huiskes, zoon van Bats Huiskes eigenaar van het Wierdense Café Marktzicht, werd op 5 maart 1928 geboren. Hij bezocht de RK jongensschool en was lid van – de openbare – voetbalvereniging Wierden.
Het begin van een schaatscarrière
Toen hij op een dag z’n zieke broer vervangen moest bij het langebaanschaatsen, werd hij gelijk winnaar. Trainer Lunshof nodigde hem daarna uit te komen droogtrainen in Almelo. Vanaf 1947 reed hij echte wedstrijden. Vanaf 1948 trainde Anton mee met de grote jongens en tot z’n afscheid in 1955 maakte hij deel uit van de kernploeg. Een van overige kernploegleden was Kees Broekman. In 1948 nam hij deel aan de Olympische Spelen in Sankt Moritz, waar hij op alle vijf afstanden uitkwam.
In 1953 schaatste hij in Davos een wereldrecord op de 3000 meter in een tijd van 4.40,2. Een tijd die bijna tien jaar heeft gestaan. Zijn coach was destijds Klaas Schenk, vader van de later zeer bekende Ard.
Maatschappelijke carrière
Voor en na zijn schaatscarrière en militaire dienst heeft Anton gewerkt met moeilijk opvoedbare jongens en gehandicapte kinderen; ook heeft hij de opleiding voor sportleraar gevolgd. Hij stond aan scholen in Almelo (Erasmuslyceum) en Hengelo en werkte daarna voor de Katholieke Jeugd Raad in Utrecht.
Coach
Van 1966 tot 1968 was Anton bondscoach van de Nederlandse schaatsploeg en behaalde hij grote successen, voornamelijk met Kees Verkerk en Ard Schenk.
Ard Schenk (links) met Anton tijdens EK 1966
Na deze successen wilde Huiskes het schaatsen professionaliseren, wat tot een breuk met de Koninklijke Nederlandse Schaats Bond leidde. Daarna trainde hij een jaar de Zweedse nationale ploeg. In 1972 werd hij nog even teruggehaald als coach door Verkerk en Schenk.
Maatschappelijke bewogenheid
Anton Huiskes was de oprichter van de organisatie Beweging, Recreatie en Spel – BRES – op, de enige niet bij de NOC*NSF aangesloten sportorganisatie. Tevens zette hij zich in voor het schaatsen voor verstandelijk gehandicapten. In 1988 ontving hij de Jantje Betonprijs voor de bijzondere wijze waarop hij zich had ingezet voor het spelende kind. Vanaf 1988 woonde hij met zijn vrouw Elly permanent in een dorp in de Franse Dordogne, waar hij op 9 november 2008 overleed.
Wierden
Antons geboortedorp, Wierden, heeft altijd een warme plek in zijn hart gehouden en hij sprak het plaatselijke dialect tot het laatst met een gemak alsof hij nooit anders deed.
